คุณภาพน้ำที่เหมาะสม
บทความ > การเลี้ยงปลาในกระชัง
คุณภาพน้ำที่เหมาะสมในการเลี้ยงปลาในกระชัง
ปริมาณออกซิเจนละลายน้ำ
เป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำ ปริมาณออกซิเจนละลายน้ำมีค่า ตั้งแต่ 5.0 มิลลิกรัมต่อลิตรขึ้นไป จะเหมาะแก่การเจริญเติบโตของสัตว์น้ำ และค่าต่ำกว่า 1.0 มิลลิกรัมต่อลิตรลงมา จะเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ ยกเว้นสัตว์บางชนิดที่มีอวัยวะช่วยหายใจพิเศษ เช่น ปลาดุกจะอาศัยอยู่ได้และมีอัตราการเจริญเติบโตค่อนข้างปกติ แต่ในการเลี้ยงปลาในกระชังซึ่งเป็นการเลี้ยงแบบหนาแน่น ควรมีออกซิเจนในแหล่งน้ำไม่ต่ำกว่า 3 มิลลิกรัมต่อลิตรตลอด 24 ชั่วโมง
พีเอช (pH)
พีเอช เป็นค่าแสดงความเป็นกรดหรือเป็นด่างของน้ำ โดยทั่วไป พีเอชที่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำจืดมีค่าระหว่าง 6.5 – 8.5 พีเอช ที่สูงและต่ำกว่านี้จะเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ ส่วนในการเลี้ยงสัตว์น้ำกร่อยและสัตว์ทะเล ควรมีค่า 7.0 - 8.5
คาร์บอนไดออกไซด์
คาร์บอนไดออกไซด์เป็นก๊าซที่ได้จากกระบวนการย่อยสลายของสารต่างๆ โดยแบคทีเรีย และการหายใจของทั้งพืชและสัตว์ ซึ่งโดยทั่วไปคาร์บอนไดออกไซด์ในแหล่งน้ำควรมีค่าไม่เกิน 10 มิลลิกรัมต่อลิตร ระดับที่เหมาะสมสำหรับสัตว์น้ำที่จะดำรงชีวิตอยู่ได้เป็นปกติ ไม่ควรมีระดับสูงกว่า 5 มิลลิกรัมต่อลิตรและออกซิเจน ละลายน้ำในระดับไม่ต่ำกว่า 3 มิลลิกรัมต่อลิตรสำหรับการเลี้ยงปลาในกระชัง
ความเป็นด่าง
ความเป็นด่างของน้ำ หมายถึง ความสามารถของน้ำที่ทำให้กรดเป็นกลาง ค่าความเป็นด่างในแหล่งน้ำธรรมชาติ มีค่าตั้งแต่ 25–500 มิลลิกรัมต่อลิตร แต่ระดับที่เหมาะสมในการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำควรมีค่า 100–120 กรัมต่อลิตร ซึ่งเป็นค่าที่เหมาะสมสำหรับเลี้ยงปลาในกระชัง เช่นกัน แต่โดยทั่วไป แหล่งน้ำไหลจะมีค่าความเป็นด่างค่อนข้างต่ำ
ความกระด้าง
ความกระด้างของน้ำ หมายถึง ปริมาณเกลือแคลเซียมและแมกนีเซียมที่ละลายอยู่ในน้ำโดยทั่วไปความกระด้างของน้ำมีค่าประมาณ 100 - 200 มิลลิกรัมต่อลิตร น้ำที่มีความกระด้างปานกลาง หรือสูง จะเหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำ ส่วนน้ำที่มีความกระด้างต่ำ (น้ำอ่อน) โดยเฉพาะน้ำฝนนั้น ไม่เหมาะสมต่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ความโปร่งแสง
ความโปร่งแสงของน้ำแสดงถึงปริมาณ แสงอาทิตย์ที่สามารถส่องผ่านชั้นน้ำเป็นระดับความลึกจากผิวน้ำ โดยทั่วไปความโปร่งแสงของแหล่งเลี้ยงสัตว์น้ำควรมีค่า 40 – 80 เซนติเมตร สำหรับการเลี้ยงปลาในกระชัง น้ำยิ่งใสมากยิ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำในรอบวัน
น้อยกว่าแหล่งเขียวและน้ำขุ่นที่มีค่าความโปร่งแสงต่ำ
อุณหภูมิ
อุณหภูมิของน้ำเป็นปัจจัยสำคัญทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำและมีผลต่อการเน่าสลายของสารในบ่อ ระดับอุณหภูมิที่เหมาะสมอยู่ระหว่าง 23 – 32 องศาเซลเซียส โดยมีการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติและไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ไนไตรท์
ไนไตรท์เป็นสารพิษที่พบละลายน้ำในปริมาณน้อย ยกเว้นในสภาวะที่แหล่งน้ำขาดแคลนออกซิเจนและมีการเน่าสลายของอาหารที่พื้นท้องน้ำสูงหรือเกิดภาวะเป็นพิษ ระดับไนไตรท์ที่เป็นพิษต่อสัตว์น้ำ มีค่า 0.1 มิลลิกรัมไนโตรเจนต่อลิตร ซึ่งในการเลี้ยงปลาในกระชังอาจมีปัญหาในไตรท์สูง หากพื้นกระชังอยู่ใกล้พื้นดินท้องน้ำมาก และเป็นแหล่งน้ำที่มีออกซิเจนต่ำ มีการตกค้างของเศษอาหารและอินทรีย์สารมาก
แอมโมเนีย
แอมโมเนียในการเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นสารที่เกิดขึ้นเองเนื่องจากการเน่าสลายของอินทรีย์ที่พื้นท้องน้ำ เช่น เศษอาหารที่เหลือ และสิ่งขับถ่าย การตรวจพบค่าแอมโมเนียสูง แสดงถึงการเสื่อมโทรมของแหล่งน้ำ ซึ่งแอมโมเนียนี้เป็นพิษต่อสัตว์น้ำ โดยเฉพาะรูปของแอมโมเนียที่ไม่แตกตัว ระดับแอมโมเนียที่เป็นพิษกับสัตว์น้ำมีค่า
0.02 มิลลิกรัมต่อลิตร
No comments